Սերգեյ Եսենին Իմ սրտում արդեն հոգսեր կան այնքան

Իմ սրտում արդեն հոգսեր կան այնքան,
Ինքս ինձ խաբելուց դադարում եմ ես:
Ինչի՞ համար եմ կոչվել շառլատան
Եվ սկանդալիս հռչակվել այսպես:

Ես ոչ խեղդել եմ բանտում թշվառին,
Ոչ ոճրագործ եմ,ոչ անտառի գող,
Ես լոկ խելառ եմ մի փողոցային,
Ամեն անցորդի դեմքին ժպտացող:


Ես չարաճճի ջահել եմ մոլոր,
Ամբողջ Մոսկվան իմ գրքի պես թերթել,
Տվերսկոյ թաղի շները բոլոր
Ճանաչում են իմ քայլվածքը թեթև:

Ամեն մի յաբու ինձ հանդիպելիս
Գլխով է անում խոր ակնածանքով:
Լավ բարեկամն եմ ես գազանների
Եվ նրանց հոգին բուժում եմ երգով:

Ցիլինդր եմ դնում ոչ կանանց համար,
Սիրտս չի տրվում հիմար կրքերին,
Նրա մեջ անշուշտ լավ է ու հարմար
Վարսակ մատուցել մատակ ձիերին:

Սերտ կապեր չունեմ մարդկանց հետ հիմա,
Տրվել եմ ուրիշ թագավորության:
Ամեն շան վզին կապելու համար
Իմ ամենից լավ փողկապը կտամ:

Ցնդել է սրտիս մուժը հավիտյան.
Եվ հիմա արդեն չեմ ցավելու ես:
Դրա համար եմ կոչվել շառլատան
Եվ սկանդալիստ հռչակվել այսպես:

                         Я обманывать себя не стану,
                        Залегла забота в сердце мглистом.
                        Отчего прослыл я шарлатаном?
                        Отчего прослыл я скандалистом?

                        Не злодей я и не грабил лесом,
                        Не расстреливал несчастных по темницам.
                        Я всего лишь уличный повеса,
                        Улыбающийся встречным лицам.

                        Я московский озорной гуляка.
                        По всему тверскому околотку
                        В переулках каждая собака
                        Знает мою легкую походку.

                        Каждая задрипанная лошадь
                        Головой кивает мне навстречу.
                        Для зверей приятель я хороший,
                        Каждый стих мой душу зверя лечит.

                        Я хожу в цилиндре не для женщин -
                        В глупой страсти сердце жить не в силе, -
                        В нем удобней, грусть свою уменьшив,
                        Золото овса давать кобыле.

                        Средь людей я дружбы не имею,
                        Я иному покорился царству.
                        Каждому здесь кобелю на шею
                        Я готов отдать мой лучший галстук.

                        И теперь уж я болеть не стану.
                        Прояснилась омуть в сердце мглистом.
                        Оттого прослыл я шарлатаном,
                        Оттого прослыл я скандалистом.